Over Jessica

Op mijn vijfentwintigste kwam ik in een burn-out terecht. Ik was in die tijd ondernemer en runde een exclusieve hoeden en lederwarenzaak. Daarnaast was ik een fanatieke amazone en bracht ik mijn spaarzame vrije tijd door op de rug van mijn paard. Ik was altijd druk en door mijn enthousiasme en enorme ‘drive’ nam ik steeds meer hooi op mijn vork. Ik was wel eens moe, maar vond dat heel normaal na een lange werkdag. Toen ik ook andere fysieke klachten kreeg waarschuwde de huisarts mij voor een dreigende burn-out. Ik reageerde vol ongeloof: ‘dat kan toch niet als je pas 25 bent?’ Het was halverwege de jaren ‘80 en er was in die tijd veel minder bekend over burn-out dan nu. Helaas kreeg mijn huisarts gelijk.

Nadat ik tijdens een kerstdiner in een restaurant was flauwgevallen voelde ik mijn laatste beetje energie wegstromen. Toen werd het mij duidelijk dat er wel degelijk iets met me aan de hand was. Ik voelde mij volkomen opgebrand en ‘leeg’ en zelfs met de beste wil van de wereld lukte het mij niet om nog iets te ondernemen. In de eerste maanden zat ik bijna ‘apathisch’ in een stoel, zo ongelooflijk moe en lusteloos was ik. Zelfs het advies van de huisarts om vooral ontspannen dingen te doen, zoals met mijn paard een buitenrit maken, kon ik niet opbrengen. Alleen al van de gedachte om mijn paard te moeten borstelen en opzadelen, werd ik moe. Het duurde wel drie maanden tot ik langzaam weer wat werkzaamheden kon gaan oppakken. Ik had een eigen bedrijf en kon ook niet veel langer thuiszitten.

Als ik nu terugkijk op deze periode, had ik destijds graag door een burn-out coach begeleid willen worden. Ik zat met zoveel vragen en begreep niet waarom mij dit op deze jonge leeftijd was overkomen. Door mijn burn-out kwam ik voor mijn gevoel buiten de maatschappij te staan. Ik zat thuis en had nergens energie voor, terwijl iedereen om mij heen doorging met werken, sporten en uitgaan. Het herstel duurde lang en vaak was ik bang dat ik nooit meer van die vermoeidheid af zou komen. Pas na ruim anderhalf jaar voelde ik geleidelijk aan mijn kracht en energie weer toenemen. Soms met twee stappen voorwaarts en weer één stap achterwaarts.

In de jaren na mijn burn-out heb ik door verschillende opleidingen, trainingen en gesprekken met coaches inzicht gekregen in mijn eigen valkuil(en). Ik heb geleerd welke factoren een belangrijke rol spelen bij mensen die in een burn-out terecht (dreigen te) komen. Het werd mij duidelijk dat een burn-out te voorkomen is bij vroegtijdige signalering en goede begeleiding. Dit was voor mij een aanleiding om mij vol overgave in te gaan zetten voor burn-out preventie en coaching.

Mijn eigen levenservaring en opgedane vakkennis vormen voor mij de perfecte combinatie om anderen te begeleiden. Ik weet hoe bevrijdend het is om antwoorden te vinden en handvatten te krijgen waarmee je zelf aan de slag kunt. Het gevoel van verlichting en weer in je kracht komen staan, heb ik zelf na jaren gevonden. Ik gun dit gevoel aan iedereen die worstelt met een burn-out of andere levensvragen.